Tatuaże japońskie

W XVII wieku japońscy szoguni zamknęli Japonię dla cudzoziemców, a wszyscy obcy zostali wydaleni z kraju. Kraj był całkowicie odizolowany. Tylko Holendrzy mogli mieć komercyjną stację w Nagasaki. Tymczasem Amerykanie, którzy podróżowali w rejonie Pacyfiku, zawsze mieli niedostatek koksowania i potrzebowali ochrony przed sztormami dla swoich statków, szukając nowych ekspansji handlowych, w tym na ziemi japońskiej.

W 1853 roku komodor Matthew Perry otworzył "Kraj Wschodzącego Słońca" na światowy handel. Miał zadanie od prezydenta USA Millarda Filmore'a, który nakazał mu prowadzenie negocjacji z tym krajem, używając wojsk tylko w nagłych przypadkach.

Czarna i imponująca flota komodora USA przedostała się do Japonii.

Flota utrzymywała kierunek na południową stronę Tokio. W mieście wybuchła panika, gdy pojawił się ciężki dym. Oczywiście przyczyną były statki spalające węgiel, ale ludzie myśleli, że coś się pali. Eskadra Komodora miała statki magazynowe, ogromne fregaty parowe, kilka slupów wojennych i imponującą korwetę. Perry czuł się dumny ze swojej floty, ponieważ sam brał udział w rozwoju morskich statków parowych. Ale flagowiec Susquehanna był najlepszym okrętem Perry'ego we flocie. Niezależnie od zamieszania mieszkańców, otwarty dialog pomiędzy dwoma stronami zakończył się sukcesem.

W 1968 roku Szeroki zapoznał się z japońskim tatuażem.

Jak na ironię, w tym roku nowy rząd cesarskiej Japonii zezwolił tatuażystom na pracę tylko na obcokrajowcach i zakazał miejscowego korzystania z ich usług. I ta ustawa miała ogromny wpływ na europejskie i amerykańskie tatuaże. Byli marynarze, jak George Burchett, podczas pobytu w British Navy zdobyli japońskie tatuaże i przynieśli wspaniałe relacje. Ostatnio Hory Chyo z Jokohamy - wielki mistrz rzemiosła tatuażu - miał takich klientów jak przyszły król angielski Jerzy V i rosyjski car Mikołaj II.

Do dziś wiele osób tatuuje sobie tradycyjne japońskie obrazki, które w pewien sposób stały się klasyczne. Zawsze wygląda stylowo i modnie. Wielu tatuatorów przyznaje, że zachwycając się pięknem wschodniej sztuki tatuażu.

George Burchett stwierdza, że tylko Oriental ze swoją wytrwałością, oddaniem, religijnością mógł stworzyć tatuaż tak bliski doskonałości. Burchett znał wielu zdolnych i naprawdę utalentowanych zachodnich tatuażystów. Twierdził jednak, że są one jedną cieniami prawdziwej sztuki japońskiej, kultywowanej od ponad dwóch tysięcy lat.