Maszynki do tatuażu to jeszcze jedna dobra historia

Powstanie maszyn Tätowiermaschinen jest nierozerwalnie związane z odkryciem silników elektrycznych. Der Elektromotor był rewolucyjnym przełomem nie tylko w elektrotechnice, ale także w wielu zastosowaniach w gospodarce, dzięki którym życie stało się łatwiejsze i piękniejsze. W 1876 roku Tomas Alva Edison (patent US nr 196747, 1877) odkrył autograficzną drukarkę, która stała się jego znakiem rozpoznawczym.

Urządzenie umożliwia drukowanie i kopiowanie i jest zasilane silnikiem elektrycznym, który porusza się w górę i w dół, umożliwiając wbijanie klocków w płytkę, a następnie, przy użyciu niewielkiej ilości cyny, w papierową płytkę.

Konstrukcja maszyn Tätowiermaschinen była w wielu aspektach rewolucyjna, ale ze względu na ich wielkość i gabaryty nie miała zbyt długiego czasu działania. Nowa wersja urządzenia opierała się na dwóch elektromagnetycznych spulen, Federn i Kontaktstäben, co znacznie przyczyniło się do zmniejszenia wydajności.

W następnych latach Edison opracował inne koncepcje dla tego urządzenia, dzięki którym osiągnął jeszcze większą redukcję zużycia energii i łatwiejsze zasilanie, a także inne maszyny, które zostały wyposażone w zewnętrzną baterię, a które zostały uszkodzone w wyniku nieprawidłowego działania zasilacza, takie jak maszyny z pedałem i modele pneumatyczne. Był to jednak elektromagnetyczny Spule na bazie Edisons Perforierstift, który zainspirował Tätowierer do stworzenia narzędzia dla ich potrzeb.

Es wird allgemein angenommen, dass Samuel O'Reilly für die Erfindung der Tätowiermaschine auf der Grundlage von Edisons Perforierstift verantwortlich war. Twierdzenie to jest jednak nieuzasadnione ze względu na bardzo obszerne archiwum Nowego Jorku, które może wnieść światło w Angelegenheit. Erstens müsste man feststellen, dass O'Reilly selbst ein Tätowierer war und ein Tätowierkabinett unter der Adresse Chatham Square5 betrieb, wie es im Trow Business Directory von 1898 aufgeführt ist (Roe 2014).

Um jedoch die Geschichte der wichtigsten Erfindung in der Geschichte des Tätowierens - der Maschine - nachzuvollziehen, muss man die persönliche Biografie von O'Reilly genauer untersuchen. Zunächst einmal ist es sehr wahrscheinlich, dass selbst die Idee, Edisons Perforierstift zum Tätowieren zu verwenden, nicht ganz von O'Reilly stammt. Im Jahr 1876 erschien im Brooklyn Eagle ein Artikel über die ungewöhnliche Verwendung von Edisons Kopier-Erfindung, die in dem Artikel als "Teletattoograph" bezeichnet wurde (Roe 2014).

Dwa miesiące po publikacji artykułu Samuel O'Reilly udaje się do Connecticut, gdzie mieszkają jego bracia, z których jeden, Tomas, jest pracownikiem w zakładzie produkującym wiadomości. Krótko po przybyciu do Connecticut, Samuel O'Reilly zostaje wciągnięty na 5 lat przez Raubüberfalls do organizacji, w której może zostać zmuszony do podjęcia pracy. Nach seiner Entlassung im Jahr 1884 taucht er wieder in den offiziellen Listen von New York auf, nun aber zusammen mit seinen Brüdern, denn in der Dienstlist von 1886 erscheinen sie als "operator" (Samuel), "polisher" (John) und der dritte Bruder Thomas ohne Spezialisierung, der in der Bond Street 65 in Brooklyn lebt.

Dies ist das letzte Mal, dass Samuel O'Reilly in dem Verzeichnis aufgeführt wurde, bevor er 1898 im Trow Business Directory erschien (Roe 2014). In den Jahren, in denen O'Reilly nicht in das Verzeichnis aufgenommen wurde, lassen sich jedoch Belege für seine Besessenheit von elektrischen Tätowiergeräten znajdź.

Ein Zeitungsartikel aus dem Jahr 1890 zeigt, wie O'Reilly dem Reporter einen modifizierten Zahnbohrer als das modernste Instrument zum Tätowieren vorführt und damit die Vorherrschaft Amerikas in diesem Handwerk beweist. Dieser Artikel wurde im selben Jahr veröffentlicht, in dem O'Reilly selbst die erste Tätowierung mit Hilfe von Elektrizität vornahm. Patent na elektryczną maszynę Tätowierchine O'Reilly'ego został udzielony dopiero w ubiegłym roku, tak aby można było handlować zmodyfikowaną maszyną Bohrmaschine, która stała się pierwszym elektrycznym urządzeniem Tätowierchine.

O'Reilly's Erwartungen an die Patentierung der ersten Tattoo Machine auch waren, sein Antrag wurde nach dreimonatiger Prüfung abgelehnt. Podstawą był kolejny patent na autograficzną drukarkę Careysa z 1884 r., który został uznany za podobny do patentu O'Reilly'ego. Diese Entscheidung der Kommission wurde bald von O'Reillys Anwalt angefochten, doch auch der zweite Versuch blieb erfolglos - die Erfindung wurde als identisch mit Edisons Gravierstift von 1876 anerkannt.

Dopiero po wprowadzeniu przez O'Reilly'ego szeregu istotnych zmian w konstrukcji maszyny, komisja patentowa była zadowolona, a patent został wydany przez twórcę 8 grudnia 1891 roku. Dezember 1891 erteilt. Seit diese Erfindung offiziell wurde, entwickelte sich das Handwerk des Tätowierens rasant weiter. Elektromotoren i elektrische Magnetspulen dają możliwość tworzenia urządzeń, które poprawiają jakość życia ludzi i ułatwiają wykonywanie codziennych czynności.

Jednym z pierwszych zastosowań magnesów indukcyjnych była maszyna Türklingel. To właśnie na mechanizmach Türklingel opierało się wiele pierwszych maszyn Tätowiermaschinen w Europie, a pierwszy z nich został opatentowany w 1891 roku w Londynie przez Toma Rileya, zaledwie 20 lat po tym, jak O'Reilly uzyskał patent w Nowym Jorku. Kolejnym istotnym czynnikiem w historii rozwoju maszyn Tätowiermaschinen było ulepszenie przez George'a Burchetta maszyny Rileysa z wbudowanym skalerem, co pozwoliło na zwiększenie możliwości maszyny, gdy konieczne stało się wzmocnienie barw. Pierwszy Maszynka do tatuażu z dwoma Spulen został opracowany w Londynie przez Alfreda Charlesa Southa, który w 1899 roku uzyskał patent.

Seine Tätowiermaschine basierte, wie die seiner Vorgängerkollegen, auf einer Türklingel in einem Stahlrahmen, hatte aber zwei Spulen, was zwar die Leistung der Maschine verbesserte, aber das Gewicht so sehr erhöhte, dass die Maschine von South manchmal mit einer Feder betrieben wurde, die auf der einen Seite an der Maschine und auf der anderen Seite an der Decke des Ateliers befestigt war, um die Last von der Hand des Künstlers zu nehmen.

Pierwsze wyprodukowane maszyny Tätowiermaschinen powstały w Ameryce w 1904 roku i zostały opatentowane przez Charlesa Wagnera w Nowym Jorku (patent USA nr 768413, 1904). Der Unterschied zwischen der "traditionellen" Doppelspulenmaschine und Wagners Maschine bestand darin, dass bei Wagner die Spulen auf beiden Seiten des Rahmens angebracht waren, wie beim Telegrafen, was als ein weiterer Fall der Anpassung von Edisons Erfindung angesehen werden könnte (Tattoo Archive 1997).

Jeśli weźmie się pod uwagę tylko wcześniej wspomniane przykłady rozwoju maszyn Tätowiermaschinen, można zauważyć, że przemysł maszyn Tätowierdienstleistungen już od początku 1900 roku był silnie związany z branżą sprzedaży. O'Reilly, Riley, South, Wagner i inni dążyli do tego, aby ich produkty geistigen mogły być wykorzystywane i z powodzeniem sprzedawane, dlatego też Tätowiermaschinen w połączeniu z Tinten, Designs i Handbüchern były dostępne nie tylko dla Fachowców, ale także dla szerokiego grona odbiorców.

Dieser kapitalisierende Hype endete in den 1920er Jahren, als die Frage nach den primären Zielen, die eine Tätowiermaschine erfüllen muss, von Percy Waters gestellt und beantwortet wurde, der die erste moderne Tätowiermaschine entwarf, auf der fast alle heute hergestellten Maschinen basieren (Tattoo Archive 2002). Maszynka Watersa stanowiła kompletne uzupełnienie dla sperrigen, schweren, unbequemen i vor allem nicht konfigurierbaren Geräten aus den 1900er Jahren.

Maschine von Water została stworzona przez Profis für Profis i jest najlepszym rozwiązaniem dla rozwoju tej aplikacji. Tätowiergeräte aż do dziś (DeMello 2007). Niezwykle istotnym czynnikiem, który pozwolił tancerzom na zapoznanie się z koncepcją i sposobem korzystania z urządzenia, był ciągły kontakt, który pozwolił na zwiększenie amplitudy i giętkości nadajnika, a tym samym na zróżnicowanie penetracji dźwięku.

Kolejnym rozdźwiękiem w maszynie Watersa był fakt, że można ją było w niewielkim stopniu odświeżyć i udoskonalić. Wahrscheinlich ermöglichte diese Tatsache auch großen Künstlern der damaligen Zeit wie Owen Jenson, Milton Zeis und natürlich Norman Collins, Waters' Maschinen zu tunen und umzugestalten.