Historia maszyn do tatuażu

Die Geschichte der Tätowierpistolen zaczęło się jeszcze przed naszą erą. Spójrzmy w kierunku 1800 roku. Yrhunderts erfand Alessandro Volta (ein intelligenter Chemiker und Physiker aus Italien) etwas sehr Nützliches und Heutiges - die elektrische Batterie.

Początkowo były to prototypy pierwszych maszyn akumulatorowych. Później, w roku 1819, znany niemiecki wynalazca Hans Christian Oersted opracował zasadę elektrycznego magnetyzmu, która została wykorzystana również w maszynach elektrycznych. Kilka lat później, w roku 1891, amerykański tatuażysta Samuel O'Reilly opatentował swoją pierwszą maszynę elektryczną. Oczywiście urządzenia te były używane już wcześniej, ale nie było to popularne urządzenie do tresury.

Najlepszym przykładem takiej maszyny jest urządzenie opracowane przez Thomasa Alvę Edisona. W roku 1876 opatentował on urządzenie Drehvorrichtung. Hauptzweck miał na celu zapewnienie, że bateria będzie działać bez zarzutu. Dzięki tej zasilanej bateryjnie maszynie powstawały uchwyty na lotki, papier lub inne przedmioty. Położenie papieru było o wiele łatwiejsze; ponadto kopiowano maszynę za pomocą kolorowej taśmy z różnymi dokumentami. Również w minionym stuleciu korzystaliśmy z tej samej metody dystrybucji. Przedsiębiorstwa, które są związane ze Schildermalerei, stosują w swoich oddziałach podobną metodę.

Thomas Alva Edison - początkujący i produktywny amerykański wynalazca - urodził się w 1847 roku. W ciągu 84 lat życia opatentował ponad dziesięć wynalazków: fonograf, żarówkę, mimeograf i system telegraficzny. W 1877 r. opracował plan urządzenia Schablonenschreibers; w nowej wersji Thomas Edison nie mógł w pełni zrealizować swojego pomysłu, więc uzyskał kolejny patent na bardziej zaawansowaną wersję. Nowa maszyna posiadała kilka sprężyn elektromagnetycznych. Sprężyny te były mocniej przymocowane do Rohren. Ruch w górę i w dół odbywał się za pomocą biegnącej listwy sprężynującej, która wibrowała poprzez te sprężyny. Dieses Schilfrohr bildete die Schablone.

Pewien przedsiębiorca z Nowego Jorku obawiał się, że technologia ta zostanie wykorzystana w jego firmie. Samuel O'Reilly potrzebował pięćdziesięciu lat, aby zakończyć projekt Edisona. Rezultat był jednak niewiarygodny - udało mu się ulepszyć zasilanie, filtry barwnikowe i całą maszynę do obsługi urządzeń przenośnych. Wieloletnia praca została uwieńczona sukcesem - Samuel O'Reilly opatentował swoją kreację i stał się numerem jeden wśród amerykańskich producentów maszyn do tatuażu. To wydarzenie było oficjalnym początkiem rozwoju Tätowiermaschine. To właśnie ten element jest obecnie najwłaściwszym i najsłabiej sprawdzonym rozwiązaniem wśród Tätowierern.

Patent ten był jedynie punktem wyjścia dla długiej drogi zmian. W 1904 r., również w Nowym Jorku, opatentowano nową wersję urządzenia Tätowiermaschine. Charlie Wagner twierdził, że jego główną inspiracją był Thomas Edison. Historycy twierdzą, że maszyna Samuela O'Reilly'ego była głównym impulsem dla nowych odkryć. W gruncie rzeczy jest to dość dziwne, ponieważ wpływ projektów Edisona wynika zarówno z pracy Wagnera, jak i O'Reilly'ego. Podstawą tej integracji i integracji w ramach Erfindern jest to, że wszystkie one w Osten der Vereinigten Staaten są ansässig sind. Ponadto Edison zorganizował warsztaty w Nowym Jorku, aby zademonstrować ludziom swoje błędy, i przybył tam z rodzinnego New Jersey.

Niezależnie od tego, czy chodzi o O'Reilly'ego, Wagnera, czy innego mistrza - zmodyfikowana maszyna z 1877 roku oferowała bardzo dobre osiągi podczas wyścigów. Ulepszony Tintenkammer, Hubeinstellung, Schlauchmontage i inne drobne szczegóły odegrały ważną rolę w późniejszej historii maszyn Tätowiermaschinen.

Percy Waters uzyskał patent w roku 1929. Pistolety Tätowierpistolen różniły się nieco od wcześniejszych wersji - dwie szpule miały ten sam typ elektromagnetyczny, ale różniły się od siebie pod względem kształtu. Były to również Funkenschutz, Schalter i Nadel. Wielu tätowiererów zdaje sobie sprawę, że pomysł Watersa jest punktem wyjścia dla maszyn tätowierskich. Hintergrund dieser Annahme ist, dass Percy Waters verschiedene Maschinentypen herstellte und anschließend damit handelte. Er war der Einzige, der seine patentierten Maschinen tatsächlich auf dem Markt verkaufte. Pierwotnym pionierem tej technologii była inna osoba. Niemniej jednak, nazwa firmy Schöpfers nie jest już znana. Jedynym zadaniem Watersa było opatentowanie odkrycia i wprowadzenie go do sprzedaży.

Rok 1979 przyniósł nowe innowacje. Pięć lat później Carol Nightingale zarejestrowała nowy tatuaż. Jego styl był anspruchsvoller i ausgefeilter. Er fügte auch die Möglichkeit hinzu, die Spulen und die hintere Federbefestigung einzustellen, fügte Blattfedern verschiedener Länge und andere notwendige Teile hinzu.

Jak wiemy z historii maszyn, każdy artysta ma swój produkt dostosowany do własnych potrzeb. Same nowoczesne maszyny Tätowiermaschinen, które zostały zmodyfikowane setki lat temu, nie są idealne. Bez względu na to, że wszystkie maszynki do tatuażu są wyjątkowe i dostosowane do osobistych potrzeb, w sercu wszystkich maszynek do tatuażu znajduje się pomysł Thomasa Edisona. Zróżnicowane i wzajemnie powiązane elementy stanowią podstawę dla każdego tatuażu.

Wielu twórców z krajów związkowych i europejskich wciąż udoskonala starsze wersje urządzeń. Jednak tylko nieliczni z nich są w stanie zainwestować niemałe pieniądze i czas w realizację swoich pomysłów, aby uzyskać niezawodny projekt z większą liczbą przydatnych szczegółów i uzyskać patent. Aby znaleźć lepszy projekt, musisz przejść przez trudną drogę pełną błędów i niepowodzeń. Es gibt keinen spezifischen Weg zur Verbesserung. Teoretycznie nowe wersje maszyn Tätowiermchinen powinny mieć lepszą wydajność i funkcjonalność. W praktyce jednak te zmiany często nie przynoszą żadnych ulepszeń lub sprawiają, że maszyna jest jeszcze gorsza, o co prosili deweloperzy, którzy chcieli, aby ich pomysły zostały zrealizowane i aby mogli znaleźć nowe rozwiązania.