Symboliczna pojemność tatuażu wykonanego w domu

Symboliczna pojemność tatuażu wykonanego w domu

Aby zoperacjonalizować de facto niemożliwą do zmierzenia zdolność różnych rodzajów tatuaży do pełnienia roli emocjonalnego łącznika między aktorami, proponuję posłużyć się terminem pojemności symbolicznej. Termin ten, podobnie jak w przypadku kapitału symbolicznego, ale w odniesieniu do obiektu niebędącego człowiekiem, pomoże wskazać poziom zaangażowania emocjonalnego, jaki obiekt może zapewnić, i umożliwi do pewnego stopnia porównanie praktyk tatuażu. Do tego porównania możemy potrzebować przykładów tatuażu sparowanego i tatuażu domowej roboty. Po pierwsze, tatuaż w parze zapewnia następujące poziomy symbolicznego zaangażowania uczestników: tatuaż jest wspólny dla uczestników, co tworzy poczucie wspólnej tożsamości; tatuaże są w większości przypadków wykonywane przez uczestników razem, co można postrzegać jako jednoczesne przejście procedury inicjacji. W przypadku tatuażu domowej roboty uczestnicy przechodzą przez nieco większą liczbę poziomów połączenia: proces musi rozpocząć się od ustanowienia wzajemnego dopuszczenia korzyści, które można również opisać jako zaufanie; fizyczna strona procesu staje się symboliczna pod względem własnej intymności; sam symbol tatuażu utrzymuje połączenie jako przypomnienie nie tylko pierwszego rzędu (np.serce przypomina o miłości), ale jako jeden z drugiego rzędu, odnoszący się do procesu tatuowania, który miał miejsce w przeszłości; tatuaż domowej roboty ma również moc kształtowania tożsamości, sama zmiana roli staje się tożsamością od czasu wykonania (np. odnosząc się jako "ten, który wytatuował (mnie)" lub "ten, którego (ja) wytatuowałem"). Biorąc pod uwagę tę krótką analizę, można stwierdzić, że na poziomie mikro domowe tatuaże mają większą pojemność symboliczną niż formalne tatuaże salonowe.