W XVII wieku szogunowie giapponesi przekazali Giappone obcym i wszyscy obcy uciekli z kraju. Kraj był całkowicie odizolowany. Jedynie Olandczycy mogli uzyskać dostęp do stacji handlowej w Nagasaki. We wczesnym okresie Amerykanie podróżujący w rejonie Pacyfiku zawsze dbali o węgiel i potrzebowali ochrony przed temperamentem dla swoich flot wojennych, poszukując nowych ekspansji handlowych, w tym terenów giapońskich.

W 1853 roku komodor Matthew Perry wprowadził "Wyspę Słońca" do światowego handlu. Prezydent Stanów Zjednoczonych Millard Filmore zarządził handel z tym krajem, wykorzystując ciężarówki tylko w nagłych przypadkach.

Flota Commodoro degli Stati Uniti kieruje się w stronę Giappone.

Lot utrzymał kierunek na południe Tokio. Miasto zostało opanowane przez panikę, gdy na scenę wkroczył silny dym. Naturalnym motywem było poszukiwanie statków, które spalają węgiel, ale ludzie myśleli, że coś jeszcze się pali. Eskadra Komandosów dysponowała okrętami podwodnymi, ogromnymi frachtowcami, różnymi okrętami wojennymi i imponującą korwetą. Perry był zachwycony swoją flotą, ponieważ brał udział tylko w rozwoju okrętów podwodnych w marinie. Ma la nave ammiraglia Susquehanna era per Perry la migliore nave della flotta. Aby uniknąć dezorientacji mieszkańców, dialog otwarty między obiema stronami zakończył się sukcesem.

W 1968 roku poznał tatuaż japoński.

Jak na ironię losu, w tym roku nowy cesarski rząd giapponese zezwolił tatuatorom na pracę wyłącznie na rzecz obcokrajowców i odmówił miejscowym korzystania z ich usług. Questa legge ha avuto un grande impatto sul tatuaggio europeo e americano. Byli marynarze, tacy jak George Burchett, tatuowali Giappone podczas swoich wizyt w Marina Britannica i złożyli wielkie świadectwa. Ostatecznie Hory Chyo z Jokohamy - wielki mistrz tatuażu - miał takich klientów, jak przyszły król Anglii Giorgio V i władca Rosji Nicola II.

Do dziś wiele osób tatuuje tradycyjne giapponesi, które w pewien sposób stają się klasyczne. Ma zawsze elegancki i modny charakter. Wielu tatuatorów jest zachwyconych pięknem orientalnej sztuki tatuażu.

George Burchett twierdzi, że tylko Wschód, ze swoją wytrwałością, oddaniem i religijnością, może stworzyć tatuaż tak bliski perfekcji. Burchett znał wielu zachodnich tatuatorów z wielkim talentem. Twierdził jednak, że chodzi o ombre prawdziwej sztuki giappońskiej, uprawianej od ponad dwóch dekad.